الشَّعر.. والشُّعراء..!
***
هَل تَعلَمونَ كيفَ يَموتُ الشِعر ؟؟!
عِندَما تَتَساقَطُ النُجومُ
مِن أَعيُنِ الأطفال
عِندَما تَتَحَوَّلُ الازهارُ
في الأيدي إلى بَنادِق
عِندَما يَهوي الظِلُّ عَلى القَصائِد..
عِندَما يُولَدُ الرَمادُ كُلَّ يَوم..
عِندَما تَتَحَوَّلُ مَملَكَةُ الإنسانِ
إلى غابة..!
وَتَتَدفَّقُ الشُرور..
عِندَما تُوصَدُ أبوابُ الأُفُق
وَتَفِرُّ العَصافير..
يَموتُ الشِعر
عِندَما يُهرَقُ كَالعِطر..!
وَعِندَما يَتَحَوَّلُ إلى فاكِهَةٍ لِلوَهم..!
الشِعرُ الحَقيقي مَعجونٌ مَعَ الجُرح
وَمُقَطَّرٌ مَعَ الدَم ..
لِذا يَحيا الشُعَراءُ كَالغُرَباء..!
“ريم”
—————
Amadyes.. D imadyazen..!
***
Tessn-m ag naqqen amadyes..!?
Si ma ad-darban itran
Seg ibaṛṛiqen n imačak
Si ma ad-yemmaḍṛan ulalluc g ifassen d lumkahel
Ald ad-iɣumm laxyel isafra..
Si ma ad y-itlal iɣed kul ass
Si ma ad-tetna tegaldent n ʷamdan d tizgit..!
ʷad-ṛaṣṣan ccṛuṛ
Ald ad-qnen-t timasxiwin n tizawin..
ʷad-netεen ifṛax..!
Tetmetta temadyazet
Si ma ad-yeffi d afuwwaḥ
Ud lxacṛet n luhem itenna..!
Amadyes n zzlizi yettug id n ugazeim.. Yetṣabṣb id idammen..
F ʷid-in imadyazen teddren am ibeṛṛaniyyen..!
شيعر و شاعیران/ڕیم کەبا
وەرگێڕان لوقمان مەنسوور Luqman Lak
………………………
ئەزانن چۆن شیعر ئەمرێ؟!
کاتێ ئەستێرە
لەبەرچاوی منداڵان بکەوێ
کاتێ چەپکەگوڵی دەست
ببێ بە تفەنگ
کاتێ سێبەر بکەوێتە سەر هەڵبەست
کاتێ هەموو ڕۆژێ خۆڵەمێش لەدایك بێ
کاتێ مەملەکەتی مرۆڤ ببێ
بە جەنگەڵستان و
شەڕانگێزی هەڵقوڵێ
کاتێ دەرکای ئاسۆ کڵۆم بدرێ و
چۆلەکە هەڵفڕێ
شیعر ئەمرێ
کاتێ وەك بۆن ئەڕژێ و
کاتێ ئەبێ بە میوەیەك بۆ وەهم
شیعری ڕاستەقینە
لەگەڵ برین شێلراوە و
لەگەڵ خوێن دڵۆپێنراوە
بۆیە شاعیر وەك نامۆ ئەژێ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
La poésie et les poètes
____
Savez vous comment se meurt la poésie?
Quand tombent les étoiles des yeux des enfants,
Quand se transforment
les fleurs en fusils ,
Quand sur les poèmes tombe l’ombre …
Quand naissent les cendres chaque jour,
Quand le royaume se transforme en jungle,
Et jaillit alors le mal …
Quand se ferment les portes de l’horizon,
Et fuient les oiseaux…
La poésie se meurt, quand elle est déversée comme du parfum !
Et quand elle se transforme en fruits nourrissant l’illusion !
La vraie poésie est pétrie de plaies , et distillée comme le sang ..
C’est pour cette raison que les poètes vivent tels des étrangers…!
Traduction Française
